Dziecko od najmłodszych lat posiada w sobie naturalną potrzebę wyrażania emocji, tego co czuje i co myśli. Świat jego przeżyć, choć początkowo nieuporządkowany, niezorganizowany, jest bogaty, spontaniczny i niepowtarzalny. W wieku 5-10 lat następuje gwałtowny rozwój zdolności, zainteresowań, kontaktów społecznych, a także rozwój emocji i doświadczeń. Większość dzieci swój pierwszy kontakt ze sztuką nawiązuje właśnie w przedszkolu i w pierwszym etapie kształcenia szkolnego. „Sztuka tworzy nową rzeczywistość, jest wszechstronna w swoim oddziaływaniu, służy ludziom. Stąd miejsce we współczesnej pedagogice, a konkretnie – w koncepcji wychowania estetycznego, wychowania przez sztukę i dla sztuki. Pierwszy kontakt ze sztuką opiera się na czysto emocjonalnej intuicji…”. Program wychowania przedszkolnego i wczesnoszkolnego przewiduje uroczystości przedszkolne jako formę, umożliwiającą kształtowanie postaw estetycznych, przez zetknięcie dzieci z różnymi dziedzinami sztuki jednocześnie. Wzajemne przenikanie literatury, muzyki, tańca, plastyki stymuluje dziecko do samowyrażania się i harmonijnego, wielostronnego rozwoju. „U dzieci dostrzegamy nie tylko gotowość przeżyć emocjonalnych związanych z muzyką, ale i wyraźną potrzebę dzielenia się z innymi”. Pamiętać należy przy tym, że przeżywanie sztuki jest dla dzieci pełniejsze, im bardziej są one zaangażowane w jej wykonanie, prezentację.
Muzyka daje wiele możliwości rozwijania osobowości i kształcenia sfery emocjonalnej dziecka przedszkolnego. Skromne doświadczenia muzyczne dziecka powodują, że reaguje ono spontanicznie. Różnorodność zadań stawianych dziecku sprawia, że zdobywa ono ogromne doświadczenie. Na zajęciach muzyczno-rytmicznych dziecko poznaje muzykę i doświadcza jej poprzez śpiew, taniec zadania twórcze czy zabawę. W czasie występów publicznych natomiast zdobywa umiejętności radzenia sobie ze stresem, opanowania emocji, a także poznaje zasady i normy, które trzeba zachować podczas prezentowania się przed publicznością. Odpowiednio kierując dzieckiem można wykształcić u niego wrażliwość na muzykę, a poprzez oddziaływanie wychowawczo-dydaktyczne wpłynąć na jego pozytywne nawiązywanie kontaktów z otaczającym go światem.
Aktywny udział w prezentacjach przed publicznością sprzyja wyzwalaniu reakcji emocjonalnych u dzieci.
Reakcje emocjonalne dzieci podczas występów można podzielić na pozytywne i negatywne. Jednak ich proporcje nie są równe. Zdecydowanie więcej dzieci przejawia pozytywne zachowania, natomiast mniejszość – negatywne. Do pierwszych należą uśmiech, zadowolenie, pewność siebie i odwaga, do drugich natomiast zaliczyć można: płacz, nerwowe i nieświadome ruszanie rękami, szybką, niezrozumiałą mowę, nadmierną ruchliwość, wstyd przejawiający się chowaniem, spuszczaniem głowy, wkładaniem palca do buzi.
Występy indywidualne sprzyjają wyzwalaniu emocji o większym natężeniu, niż występy w grupie. Popis solowy wiąże się z odpowiedzialnością i świadomością liczenia wyłącznie na siebie. Uwaga widowni skierowana na samodzielnie występujące dziecko powoduje u niego większy stres. W grupie dziecko czuje się swobodniej i okazuje mniej reakcji emocjonalnych.
Środowisko rodzinne w znacznym stopniu oddziałuje na dziecko, a tym samym na reakcje emocjonalne okazywane podczas występów. Domowa atmosfera, więzi uczuciowe, sposób wychowania, status społeczny i ekonomiczny, wykształcenie rodziców - to czynniki, które wpływają pośrednio lub bezpośrednio na dziecko i jego zachowanie.
Rodzaj publiczności ma wpływ na intensywność wyzwalanych reakcji emocjonalnych. Większość dzieci wykazuje więcej emocji występując przed obcymi osobami, natomiast mniej, gdy popisują się przed bliskimi.
Obecność bliskich osób na uroczystościach ma bardzo duży wpływ na zachowanie się występującego dziecka. Obecność rodziny sprawia, że dziecko jest zmotywowane do występów, stara się, występuje z ochotą i uśmiecha się. Brak bliskiej osoby powoduje zniechęcenie, smutek, płacz.
Dołączam piosenkę o mamie pt. „ Powiem Ci to samo”, wraz z rozpisaną choreografią, oraz nagranie mp3.
Słowa piosenki
Moja mama ukochana,
Jest przeze mnie uwielbiana.
Tak ją kocham, kocham szczerze,
Że wprost trudno w to uwierzyć.
Więc w dniu święta Twego, Mamo,
Znowu powiem Ci to samo:
Czuję serca twego bicie,
Jesteś całym moim życiem.
Powtórka refrenu
Gdy mnie kładziesz do poduszki,
Widzę w Tobie uśmiech wróżki.
Gdy zasypiam w Twoim blasku,
Nic nie zbudzi mnie do brzasku.
Kocham Cię wciąż najgoręcej,
Za Twe dobre, czułe ręce.
Za Twój uśmiech, za Twą miłość
I chcę by tak wiecznie było.
